De coronacrisis heeft voor veel ondernemers ingrijpende gevolgen. Neem Partyverhuur Vosselman in Emst. Het bedrijf is bijna helemaal afhankelijk van evenementen en feesten. Berry Vosselman zag van het ene op het andere moment zijn hoofdinkomen terugvallen naar bijna nul. Maar als echte ondernemer heeft hij een andere bron van inkomsten gevonden: de handel. “Kwestie van creatief denken en flexibel zijn.”
De schuur aan de Brinkerweg in Emst is tot de nok toe gevuld, maar als hem wordt gevraagd om een paar shampooflesjes op te zoeken voor de foto, dan verdwijnt hij tussen de kratten, stoelen, tafels en kasten en is binnen een halve minuut terug. “Ik weet precies waar alles ligt.”
Handel is ook een kwestie van gunnen
Retrospul
Begin maart toen Nederland bijna geheel stil viel door de ‘intelligente lockdown’, kon Berry nog een paar tenten leveren aan de Veiligheidsregio voor de triage bij ziekenhuizen, maar dat was het dan wel zo’n beetje. “Tja, en toen alle annuleringen waren weggewerkt, dacht ik: ‘En Nu?’ Geluk bij een ongeluk: mijn broer Gerwin, die mij normaal gesproken helpt bij de tentenverhuur, kon meer uren gaan maken bij zijn baas. Handelen in van alles en nog wat deed ik altijd al een beetje, maar ik ben het vanaf dat moment wat serieuzer gaan aanpakken. In sommige gevallen koop ik ook de complete inboedel op. Bijvoorbeeld als iemand is overleden, maar ook als er ergens heel snel een kantoorpand leeg moet. Maar er zijn ook particulieren die mij bellen. ‘Berry, ik ben de schuur aan het opruimen, kun je nog wat gebruiken? Het is ook vaak een kwestie van gunnen. Mensen hebben nu even tijd om op te ruimen. De een wil de oude kasten kwijt en een ander heeft ze juist nodig om er de spullen netjes in weg te zetten. Ik zit daar mooi tussenin”, zegt de Emstenaar.
Berry weet inmiddels precies waar vraag naar is. “Retrospul. Metalen laden en metalen jaloeziedeurkasten. Een tijdje geleden heb ik nog duizend flessen shampoo opgekocht. Daar valt niet veel op te verdienen, maar als we er dan niet uitkomen voor wat betreft de prijs geef ik er een paar flessen shampoo of een pakketje bloembollen bij. Werkt altijd.”
Samen met zijn vriendin Jolanda vormt hij een goed koppel. “Ik doe de inkoop en Jolanda zet het dan op Markplaats, Facebook of Instagram. Laatst kochten we een partijtje op aan de andere kant van het land. In de auto heeft Jolanda het op Facebook gezet. Voordat we thuis arriveerden, waren we het ook alweer kwijt. Maar nogmaals: je moet wel weten wat je koopt en waar vraag naar is. Afgelopen week heb ik nog 250 schoppen opgekocht. Ze gaan als zoete broodjes. Mensen zijn druk met hun tuin. Tja, en dan heb je soms een schop nodig.”
Spel
Op de praatstoel komen de anekdotes voorbij. Het is wel duidelijk dat Berry en Jolanda er plezier in hebben. “Ik zie het ook als een soort spel. Natuurlijk wil je er wat aan verdienen, maar ik hoef echt niet het onderste uit de kan. Mensen moeten met een goed gevoel weggaan. Dan komen ze later nog eens terug. En ik vind het ook leuk als een ander blij is met zijn aankoop. Een tijdje geleden had ik een legotreintje op Marktplaats gezet. ‘Treintje te koop, tegen elk aannemelijk bod’. Niemand die er op reageerde. Een kennis tipte mij: ‘Je moet het type- en serienummer erbij zetten’. Binnen 10 minuten had ik al € 125. Toen dacht ik: ‘Even wachten nog’. Uiteindelijk reageerde er iemand uit Zuid-Limburg. Hij wilde € 450 geven. Hij moest nog wel even vrij vragen op z’n werk, maar 3 uur later stond hij hier op de stoep. Het bleek om een collector’s item te gaan. De originele doos zat er nog bij. Hij stond hier te huilen in de keuken. Zo blij was hij. Kijk, dat vind ik nou mooi.”
Probleem
Soms voelt Berry zich een soort maatschappelijk werker. “Er zijn mensen hier in de regio die mij kennen en bellen of ik nog wat kan gebruiken. Dan ga ik er naartoe, ook al weet ik dat het niet veel is. Vooral oudere mensen die achteraf wonen hebben door de coronacrisis soms al weken niemand gesproken. Ze zijn blij dat ze even een praatje kunnen maken. Dat vind ik mooi. Ze verkopen het liever aan mij dan dat ze het wegbrengen naar de Kringloop. Met de Kringloop hebben ze geen band en bij mij krijgen ze ook nog een paar euro. Ik heb maar één probleem: ik heb te weinig ruimte om alles op te slaan. Ik zou er eigenlijk een schuur bij moeten huren, want ik denk niet dat de gemeente er blij mee is als ik hier in het weiland naast mijn huis een van mijn eigen tenten ga opzetten.”
Is het misschien een goed idee om de feesttenten, partytenten en de bijbehorende inboedel op Facebook te zetten en de partytentenverhuur de rug toe te keren? “Nee, dat gaat me wat te ver, maar ik denk dat het nog wel een tijdje gaat duren voordat er weer grotere evenementen georganiseerd gaan worden. Tot die tijd gaan we gewoon door met de handel.”
Tekst en foto: Gerrit Tenkink