Al van jongs af aan wilde Berend-Jan Tessemaker boer worden. Op de boerderij van zijn vader groeide hij op, die de boerderij weer over had genomen van zijn vader. Die begon de boerderij namelijk met een paar koeien, waarna de vader van Berend-Jan ook varkens naar de boerderij toe haalde. “Hij kreeg van een andere boer een varkentje dat met de fles gevoed moest worden. Als dat goed ging, mocht hij hem houden. Dat is gelukt, dus toen volgden er nog meer varkens.”
“Mijn vader zei altijd dat hij, zolang hij kon, op de boerderij zou blijven werken”, vertelt Berend-Jan. “Toen kwam de MKZ. Op zo’n moment sta je echt met je rug tegen de muur. Het werd toen duidelijk dat er een nieuw tijdperk aan zat te komen”, aldus Berend-Jan. “Het is vergelijkbaar met de coronacrisis, er worden regels opgelegd, maar er wordt verder niet veel over uitgelegd. Je volgt ze maar gewoon, terwijl je je achteraf bedenkt dat het anders had kunnen gaan”, vertelt Bea. Berend-Jan: “Destijds was mijn vader 65, dus hij had nog maar 2 jaar tot zijn pensioen. Hij besloot om te stoppen met de boerderij en wij kregen de keuze of we daar verder mee wilden gaan.”
Wat ook meewoog in die besluitvorming was de camping die Bea en Berend-Jan in 1995 waren begonnen. “We kregen de tip om ‘kamperen bij de boer’ te beginnen, want daar had je alleen een vrijstelling voor nodig”, zegt Berend-Jan. Bea vult aan: “Daar hebben we eigenlijk geen enkel moment over getwijfeld, we kregen gelijk zin om daarmee te beginnen.”
Kamperen
Het runnen van een, toen nog minicamping, beviel het stel zo goed dat ze besloten te stoppen met de boerderij. Berend-Jan: “Tijdens de MKZ merkten we gewoon dat het boeren sterk zou gaan veranderen. Als ik kijk naar al die regels en wetten die ondertussen zijn ingevoerd, ben ik blij dat ik geen boer ben geworden.” “Ja”, zegt Bea, “we waren rond de 25 en op dat moment weet je niet waar je aan begint, maar de camping is wel echt ons ding.” En zo ontstond in Veessen Mini Camping De Tesseplekke.
Berend-Jan vervolgt: “Ik ging vroeger nooit op vakantie. De vakanties vierden we altijd op de boerderij.” Hij begint te lachen. “Als we een keer een dagje weggingen, zorgde dat voor meer spanning en drukte dan ontspanning, want mijn vader liep continu op hete kolen. Hij wilde dan eigenlijk terug naar de boerderij.”
Daar hebben we geen enkel moment over getwijfeld
Op de middelbare school leerde hij een jongen kennen die een goede vriend werd. “Die kameraad ging altijd op vakantie met de boot en ik mocht toen mee.” Bea vertelt verder. “Rond zijn 17e leerde Berend-Jan mij kennen. Ik ging altijd kamperen met de caravan. Daarna ging hij met ons mee. Daardoor hadden we een goed beeld van wat we wilden hebben als camping.” De camping runt het stel helemaal zelf, “maar onze kinderen helpen af en toe ook wel eens mee voor een zakcentje”, lacht Bea.
Milieubewust
Ook houden ze zich bezig met het milieu, door onder andere het hergebruiken van verschillende materialen. “Ik ben altijd wel bezig geweest met de natuur. Mijn ouders komen uit de oorlogstijd, dus ze moesten zuinig zijn. Op die manier ben ik daarmee opgegroeid”, licht Berend-Jan toe.
Bij de camping is er ook een waterspeelplek aangelegd, de zogenoemde Beleefplekke. “Mensen denken weleens dat het bij de camping hoort, maar dat is niet zo. Wij hebben een stuk grond beschikbaar gesteld en daarop hebben we samen met een hovenier wat ontwikkeld. We hebben er ook allerlei materialen uit de omgeving in terug laten komen, speelfuncties die ik ook op de boerderij gewend was als kind. We willen dat kinderen volledig hun fantasie kunnen laten gaan. Van kind tot volwassene; iedereen is er welkom!”
Toekomst
Ook nu blijven ze bezig met het ontwikkelen van dingen. “In verband met corona mogen we helaas geen activiteiten organiseren, maar we houden ons wel bezig met de toekomst. Zo zijn we bezig met het bouwen van appartementen en ook denken we aan een escaperoom.” Bea is even stil en vertelt over wat ze het liefst zouden willen. “Eigenlijk willen we ook ruimte bieden voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Helaas is er weinig plek en begrip voor die groep en wij willen hun graag een plek bieden, waar ze een paar uurtjes in de week kunnen meehelpen. Een plek waar ze gewaardeerd worden.”
Nog elke dag genieten Bea en Berend-Jan van hun werk. “Het contact met mensen en eigen baas zijn is erg leuk. Maar wat we het mooiste vinden om te zien is dat mensen genieten van wat we allemaal zelf opgebouwd hebben. Daar doe je het voor.”
Tekst en foto’s: Marlijne Stok