De Filmliga Epe is op 8 maart jarig en viert dan haar 40e verjaardag. En al die jaren weten de vrijwilligers van de Filmliga het publiek steeds weer te verrassen met opvallende zogenaamde ‘Filmhuisfilms’.
Ruud Heij, Bep Dijkman en Hanneke Postma schuiven deze ochtend aan om wat te vertellen over de Filmliga, maar Ruud Heij maakt graag eerst een opsomming van alle vrijwilligers die betrokken zijn bij de Filmliga. “We hebben allemaal onze specifieke taak, maar zonder de hulp van Giny de Geus, Albert Klein, Jenny Kleinjan, Luut van Omme en Bernard Savenije is het onmogelijk om steeds weer aantrekkelijke titels vast te leggen zonder concessies te doen aan de kwaliteit.”
Filmhuisfilm
Maar wat zijn dat dan, ‘filmhuisfilms’? “Dat zijn films, die meestal minder bekend zijn bij het grote publiek. Films met een verhaallijn, dus geen documentaires. Films waarover je, als je na afloop naar huis gaat, vaak nog even nadenkt of napraat. Ze gaan vaak net wat meer de diepte in”, zegt Bep, die eraan toevoegt dat dat niet wil zeggen dat er niet ontspannen of lekker gelachen kan worden. “Diversiteit is het toverwoord. We hebben een speciale commissie die voorafgaand aan het seizoen tientallen films bekijkt en daaruit een keuze maakt. Ze gaan regelmatig naar de filmhuizen in Apeldoorn, Deventer en Zwolle, lezen recensies in kranten of op internet en komen zo tot een lijst met ongeveer acht titels”, zegt Bep.
Sociaal contact
En zo komt de Filmliga in het voorjaar en in het najaar tot een lijst van ongeveer acht films die twee keer per maand op vrijdagavond worden afgespeeld in de podiumzaal in het Kulturhus EGW. Hanneke: “We hebben in de zaal plek voor ongeveer tachtig mensen. We draaien de film op een scherm van 3 bij 4 meter. Zonder overdrijven kun je zeggen dat de beeld- en geluidskwaliteit uitmuntend is. Met het surroundsysteem waan je je in een echte bioscoop.”
De Filmliga heeft de afgelopen jaren sterk aan populariteit gewonnen. Kwam het aantal bezoekers 10 jaar geleden vaak niet verder dan veertig à vijftig, nu gaan de aantallen regelmatig richting zeventig à tachtig. Ruud Heij weet wat naast de kwaliteit van de films de meerwaarde is. “Het is ‘naast de deur’. Je stapt op de fiets of loopt er even snel naar toe. Bovendien is er in de pauze en na afloop tijd om nog even na te kletsen. Je kunt het ook zien als een mooi moment van sociaal contact. Wil je snel na afloop naar huis, dat kan ook, maar je kunt er ook een gezellig avondje-uit van maken.”
Op 8 maart viert de Filmliga haar 40e verjaardag. En net als 40 jaar geleden wordt deze avond de western’ Once upon a time in the West’ van Sergio Leone met muziek van Ennio Morricone getoond. “Het is een echte klassieker. Ik denk dat veel mensen deze film ooit wel hebben gezien. Het was in de beginjaren verreweg de best bezochte film. Het leek ons een goed idee om ‘m nu nog een keer te tonen, maar dan met de hedendaagse optimale geluids- en beeldkwaliteit.”
Algemene informatie
De lijst met titels mag niet gepubliceerd worden op de website, maar degenen die een mailtje sturen naar info@cultuurpleinnoordveluwe.nl krijgen het programma, inclusief titels thuisgestuurd. Donateurs ontvangen voorafgaand aan het filmseizoen een boekje met daarin de titels en een korte beschrijving van de inhoud van de films. De komende filmavonden staan gepland op 8 maart, 22 maart, 5 april, 26 april en 10 mei.
Tekst en foto: Gerrit Tenkink
www.cultuurpleinnoordveluwe.nl
In het programmaboekje van de Filmliga schrijft Jan Paasman, van 1979 tot 1984 voorzitter van de Filmliga, over ‘fouten’ die er de eerste jaren nog wel eens werden gemaakt. ‘De films, toen nog op spoelen, werden per bodedienst altijd een paar uur voor de voorstelling bezorgd. Meestal werden de films namelijk een avond ervoor nog op een andere locatie getoond en de spoelen – doorgaans drie stuks – werden in blikken trommels verpakt, genummerd 1, 2 en 3. De vrijwilligers hadden niet altijd tijd om te controleren of de juiste spoel in het juiste blik zat en zoals te verwachten ging dat nog wel eens fout. Op een avond werd de film Clowns van Federico Fellini getoond. Het publiek zat geamuseerd te kijken totdat aan het eind van de eerste spoel de aftiteling op het doek verscheen. Pas toen drong het door dat men naar deel 3 had zitten kijken’, aldus Paasman, die vermeldt dat het publiek de vergissing sportief opvatte, mede omdat de verhaallijn bij Fellini niet altijd belangrijk was.
Paasman vertelt verder dat het vertonen van een film, in die tijd nog in de Ds Prinszaal van de Eper gemeentewoning, nogal wat voeten in aarde had. ‘Het was een hele klus om de projector die we van de gemeente huurden op te stellen op het balkon. Ook het opspannen van het grote textielen projectiescherm op een houten frame nam veel tijd in beslag. Soms waren de kopieën van een slechte kwaliteit. Te donker of het geluid klonk alsof de microfoon vol water had gestaan en soms brak de spoel en moest het licht aan om de stukken weer aan elkaar te plakken. Op die momenten zou je liever door de grond zakken dan voorzitter zijn’, aldus Paasman.