Ze komt net terug van het bezorgen van boodschappen bij een aantal ouderen en gezinnen die vanwege het coronavirus de deur niet uit kunnen. Later vandaag gaat ze nog twee keer op pad om het vrijwilligerswerk bij de Jumbo te coördineren en tussendoor is ze bezig om de talloze berichten op de facebookpagina ‘Coronahulpgroep Gemeente Epe’ en telefoontjes te beantwoorden. Het leven van Sylvia Dijkstra is binnen vier weken 180 graden gedraaid.
Ruim anderhalve maand geleden kwam ze terug van de wintersportvakantie in Oostenrijk. “Een week later werd mijn partner ziek, écht ziek. Binnen een half uur 39 graden koorts. De volgende dag was ik aan de beurt. Je voelt je een astmapatiënt, hebt heel weinig lucht en het gekke is: ook totaal geen smaak en geur meer. Bij de GGD was nog niet veel bekend en omdat we niet uit het risicogebied kwamen werden we niet getest, maar voor onze huisarts was het al vrij snel duidelijk: ‘Dit zijn symptomen van corona. Blijf maar 14 dagen thuis in quarantaine’. Ik ben een week goed ziek geweest. Ook nu, drie weken later heb ik nog niet mijn energie terug, maar het gaat in ieder geval stukken beter.”
Compleet verast
“Op zondagavond toen ik weer enigszins hersteld was, hoorde ik dat er waarschijnlijk heel veel mensen geraakt zouden worden door dit virus. Het eerste wat bij mij opkwam: ‘Wat kan ik doen?’ Dat was niet uit dankbaarheid dat ik er relatief goed vanaf gekomen was, maar omdat ik wel voelde dat er veel hulp nodig was. Bij veel mensen, ook bij mij, blijft het bij goede intenties. Je wilt wel wat, maar je bent te druk en hebt andere prioriteiten. Kortom, je schuift het voor je uit. Maar vanwege het corona zat ik thuis, dus al die excuses vielen weg. Ik vond dat ik wat moest doen. Ik heb er niet heel lang over nagedacht, heb een facebookpagina geopend: ’Coronahulpgroep Gemeente Epe’ en die gedeeld met m’n eigen netwerk. De volgende dag had ik al honderden aanmeldingen. Ik was compleet verrast. Nu zitten we op ruim 2.300 volgers en de mooie initiatieven rollen over elkaar heen”, zegt Sylvia, die in het dagelijks leven leiding geeft aan haar eigen bedrijf We Matter, een bureau dat is gespecialiseerd in het werven en selecteren van professionals in de accountancy en financiële branche.
‘Ik schrik als ik zie dat er ook in Epe mensen zijn die al twee dagen geen eten hebben gehad’
Vanaf het moment dat Sylvia de facebookpagina opende, is het niet meer stil geweest. “De initiatieven volgden elkaar in heel snel tempo op. Maandagochtend belde de apotheek dat zij de medicijnen willen bezorgen. De Buurtwinkel wilde ook graag boodschappen bezorgen, maar had niet genoeg chauffeurs. En supermarkten vroegen vrijwilligers om het deurbeleid in goede banen te leiden. Maar er werd bijvoorbeeld ook aangeboden om kaartjes te schrijven en tekeningen te maken voor ouderen. Probleem daarbij was: wat zijn de adressen waar ze naar toe kunnen en de angst dat er een besmet kaartje in de bus belandt. We hebben de adressen verzameld en gepubliceerd. De kaartjes en tekeningen worden dan eerst twee dagen bewaard en worden dan afgeleverd bij de mensen.”
Een aantal vrijwilligers is aan het werk bij Jumbo Van Andel. Zij zorgen ervoor dat bezoekers niet zonder winkelwagen naar binnen gaan en dat de winkelwagentjes gereinigd worden. Daarnaast zijn er mensen die via facebook of telefonisch hun boodschappenlijst doorgeven. Vrijwilligers pakken de boodschappen in, die dan vervolgens door de bezorger van Jumbo, maar ook door Sylvia zelf bij ouderen en mensen uit de kwetsbare groep worden afgeleverd. “Het is een misverstand om te denken dat de supermarkten deze dagen binnenlopen en goed geld verdienen. Ze hebben alleen al een toename van 60 tot 70 procent meer online boodschappen, die ook nog eens bezorgd moeten worden. En dat is niet altijd extra omzet. Normaal komen de mensen naar de winkel om zelf hun boodschappen te doen. De boodschappen, het deurbeleid; het kost allemaal ontzettend veel tijd. En daar komt bij dat de supermarkten zelf ook te maken hebben met zieke medewerkers. Geen wonder, de medewerkers lopen doorlopend risico door de vele contacten die ze dagelijks hebben. Zij moeten echt alle zeilen bijzetten om de winkel draaiende te houden.”
Eenzaam
Ook voor Sylvia is dat dagelijks rondbrengen van boodschappen een eye-opener. “Achter de voordeur zie je veel eenzaamheid. Ik kwam bij een ouder iemand die al twee dagen geen eten had gehad, omdat ze de deur niet uit kon. Of iemand die al drie weken helemaal niemand had gezien of gesproken. En een man vroeg mij of ik zijn dekbed wilde instoppen, omdat hij ’s nachts koude voeten had. Het lukte hem zelf niet. Het is soms heel schrijnend. Het is me opgevallen hoeveel mensen eenzaam zijn. Ik hoop, als dit straks allemaal achter de rug is, we wat meer naar elkaar om kijken. Dat geldt ook voor mijzelf. Ik ben bang dat we straks weer op de oude voet doorgaan, maar ik hoop dat we hier ook van leren. Dan brengt deze crisis tenminste ook nog iets positiefs. Maar ik wil niet alleen blijven hangen in de schrijnende gevallen. Er gebeurt heel veel moois, waarbij mensen zich van hun beste kant laten zien. Henk Huiskamp van De Slimmerick moest van het ene op het ander moment de zaak sluiten. Hoe moeilijk is dat? Maar hij heeft direct alle beperkt houdbare producten die nog op voorraad stonden aan De Qualicateraar gegeven. Vervolgens zijn deze weer bereid in maaltijden en bij de kwetsbare doelgroep bezorgd.” En zo zijn er vele tientallen voorbeelden.
Koppel-Swoe en Stichting Present
Een andere eye-opener voor Sylvia was de enorme hoeveelheid goed en zinvol werk die wordt verricht door de mensen van Koppel-Swoe en Stichting Present. “Natuurlijk wist ik ook wel van het bestaan van deze organisaties, maar nu pas zie ik hoe belangrijk zij zijn. En zij zijn er ook op de momenten dat er geen corona is. Ik heb echt diep respect voor met name de vrijwilligers die bij deze organisaties helpen.”
In minder dan een maand 180 graden gedraaid. Is het ook mogelijk om, op het moment dat de crisis achter de rug is, haar oude werk ‘gewoon’ weer op te pakken? “Dat denk ik wel. Ik heb collega’s, daar ben ik ook verantwoordelijk voor. Maar ik denk ook dat er een stukje blijft hangen. Ik heb gezien hoeveel behoefte er is aan een stukje aandacht en zorg voor anderen. En gek genoeg, de aanleiding is natuurlijk niet leuk, maar om op deze manier te kunnen helpen, dat geeft ook enorm veel energie.”
Kijk voor meer informatie op de facebookpagina van Coronahulpgroep Gemeente Epe of neem telefonisch contact op met Sylvia: 06 – 53 41 60 51.
Tekst en foto’s: Gerrit Tenkink