Wat goed is komt snel. Die uitdrukking gaat zeker op voor de tweeling Tijn en Mart Nijhof. Op 4 november mochten ze tegelijk invallen tijdens de uitwedstrijd van Epe 1 bij Colmschate. Een bijzonder moment, maar de 16-jarige Tijn en Mart blijven er nuchter onder. “Het was spannend, maar we waren niet extreem nerveus.”
Het karakteriseert de jongens: ze blinken uit in voetbal, maar vinden dat geen verdienste. “Voetbal is gewoon ontzettend leuk om te doen. Het is een teamsport en dat spreekt me aan. Je moet dingen samen oplossen en samen tot een resultaat komen”, zeggen beide broers in ongeveer dezelfde bewoordingen. De scouts uit de regio hebben de tweeling ongetwijfeld op de korrel. Beiden willen ze graag slagen in het voetbal, maar als hun plafond bij SV Epe ligt, is dat geen enkel probleem. Mart, die al vorig seizoen – hij was toen amper 16 – mocht debuteren in Epe 1, en Tijn blijven er bovenal rustig onder. “Het zou mooi zijn om verder te komen in het voetbal, maar ik ben er nu nog niet echt mee bezig, speel vooral voor de lol.” Tijn vult aan dat hij hierover exact hetzelfde denkt. Natuurlijk hebben de twee Ajax-fans wel dromen. “Als je in de ArenA hoort hoe het publiek tekeer gaat; dat moet geweldig zijn om als speler mee te maken”, vertelt Tijn.
Vertrouwd
De twee hebben uitsluitend positieve bewoordingen voor hun vereniging. Geen wonder, ze spelen al vanaf de F’jes bij de blauwwitten, leerden er vele voetbalvrienden kennen en mede daardoor is alles vertrouwd. “SV Epe is een grote club, maar niet zo groot dat het onpersoonlijk wordt. We kennen er veel mensen en dat is prettig”, vindt Tijn. Mart maakte zijn mooiste moment bij SV Epe mee als tweedejaars D-speler tijdens het Marc Overmars Paastoernooi. “We wonnen de openingswedstrijd van PSV, geweldig!” Ook Tijn kiest voor het Paastoernooi, maar dan de editie uit 2017, toen hij tweedejaars C-speler was. “We speelden gelijk tegen Ajax, wonnen van Utrecht en mochten naar de winnaarspoule. We wisten niet wat we meemaakten, zo mooi! Uiteindelijk eindigden we als zesde.”
‘Buiten de lijnen maken we weleens ruzie, maar dat is meer voor de grap’
Het
is bijna allemaal sport wat de klok slaat in huize Nijhof. Natuurlijk is er
school – Mart en Tijn zitten op de RSG in Epe – maar voetbal is nummer één. Ze
trainen op dinsdag en donderdag, Tijn gaat bovendien op maandag, woensdag en
vrijdag naar de sportschool voor krachttraining.
Mart speelt het liefst als centrale middenvelder, maar dit seizoen is hij in de
JO19-1 vooral links op het middenveld te vinden. Op zondagen mocht hij al
diverse malen invallen bij het eerste. Zijn debuut maakte hij op 12 mei dit
jaar ‘uit’ tegen Heeten (2-3). Echt zenuwen kende hij niet. “Het was wel
spannend, maar meer ook niet.” Ook nu weer knikt de ander instemmend.
Tijn speelt graag centraal achterin. Dit jaar wordt hij in de JO17-1 vooral ‘op 6’ opgesteld, als verdedigende middenvelder dus. Maar bij zijn debuut in Epe 1 viel hij in als rechtsbuiten. “Dat was even wennen, maar ik speel uiteraard waar de trainer wil.”
Zelfkritiek
De talentvolle broers beseffen dat er altijd rek zit in hun prestaties. Ze schuwen daarbij de zelfkritiek niet. Allrounder Tijn beheerst alle facetten van het voetbalspel. Hij is vooral verdedigend en tactisch sterk. Ook koppen gaat hem goed af. “Maar alles kan beter. Daar wordt aan gewerkt”, zegt hij lachend. Mart heeft een uitstekend spelinzicht en kan een mooie steekpass geven. “Verdedigend moet ik sterker worden, ik stap soms nog te snel in”, zegt hij.
Binnen de lijnen voelen Mart en Tijn elkaar goed aan, je bent immers tweeling of je bent het niet. “We vinden elkaar blindelings in het veld”, meldt Tijn. “Dat komt niet alleen doordat we een tweeling zijn, maar ook omdat we al vanaf de F’jes bij elkaar in het team zaten. En ook buiten het veld kunnen we het prima met elkaar vinden.”
Mart hierover: “Buiten de lijnen maken weleens ruzie, maar dat is meer voor de grap en niet serieus.”
De broers zitten op dit moment niet bij elkaar in het team. Mart is vervroegd doorgeschoven naar de JO19-1 (de voormalige A-jeugd) en Tijn speelt in de JO17-1 (B-jeugd). De broers spelen allebei als middenvelder. Een plek ‘onder de lat’, zoals vader Richard, was nooit aan de orde. Alleen Mart heeft eens een keer gekeept. “Dat was in het tweede jaar van de E-jeugd. Ik had dat seizoen op alle posities gespeeld, behalve als keeper. In de laatste wedstrijd mocht ik daarom in het doel.” De broers grijnzen bij de herinnering. Op zondag 4 november stonden ze dan toch weer samen binnen de lijnen, en dat nog wel bij Epe 1, tijdens hun invalbeurt in Deventer tegen Colmschate. De wedstrijd was met een 1-5 tussenstand voor Epe gelopen en 10 minuten voor tijd kon het trainingspak uit bij Tijn en Mart. Een kippenvelmoment voor vader en moeder Nijhof en toch ook wel bijzonder voor de tweeling. “Er was wel een beetje spanning, maar we hadden ook niet veel tijd om zenuwachtig te zijn. Leuk om mee te maken”, aldus Tijn.
Toekomstplan
Een vast toekomstplan hebben de jongens op hun 16e nog niet, maar toch weten ze al wel ongeveer welke richting ze op willen. Mart, die in 4 havo zit, twijfelt nog tussen ‘iets met sport’ of de makelaardijwereld, het vak waarin ook zijn vader actief is. En Tijn (4 atheneum) kiest voor geneeskunde. “Althans, dat zeg ik al een tijdje, maar het is nu wat afgezakt.” “Eerst maar eens de school afmaken”, vindt Mart, “dan zien we wel verder.”
Tekst: Ton Brands
Foto 1: Gerrit Tenkink, foto 2 en 3: Ella van den Berg