EZC ’84 viert deze maand haar 35e verjaardag. En nog altijd straalt de vereniging vitaliteit uit. Een relatief grote jeugdafdeling met jongens en meiden en veel leden die de handen uit de handen steken.
Ook op een doordeweekse avond is het gezellig druk bij EZC ’84. De jeugd werkt een uitgestelde competitiewedstrijd af, andere jeugdteams hebben net hun training achter de rug en de selectiespelers maken zich op voor een van de laatste trainingen van het seizoen.
Sfeer
En opvallend: ondanks de magere resultaten van het eerste team staat er toch een groep van meer dan twintig spelers op het trainingsveld. “Dat is misschien wel tekenend voor onze vereniging”, zegt voorzitter Bert Harmsen. “Sportief doen we het dit seizoen wat betreft het eerste team niet geweldig, maar de sfeer is goed en de spelers blijven tot het eind toe trainen. Op één of twee spelers na gaan we volgend seizoen weer gewoon door met dezelfde selectie, aangevuld met spelers die doorkomen vanuit de jeugd en met dezelfde trainer, Frank Spijker. Als er zich van buitenaf iemand aanmeldt is hij welkom, maar we gaan niet actief op zoek. Ons uitgangspunt is dat we het met onze eigen spelers moeten doen.”
Prettig werken
Harmsen zou je een echte EZC’er kunnen noemen. Hij bekleedde binnen de club allerlei functies en toen op een gegeven moment de functie van voorzitter ingevuld moest worden, stak hij zijn hand op. “Het is toch je club en iemand moet het doen. Ik ben nu 3 jaar voorzitter en ik heb er geen spijt van. We hebben een goed bestuur. De neuzen staan dezelfde kant op en dat is prettig werken. Natuurlijk zijn er ook zorgen. Je kunt altijd meer vrijwilligers gebruiken, maar daarmee zijn we geen uitzondering.”
Dat EZC ’84 een levendige vereniging is, blijkt ook uit de leeftijdsopbouw van de vereniging. Ondanks dat we hier in een vergrijzende regio wonen, weet de Eper Zaterdag Club het ledenaantal (350) goed op peil te houden. Iets waar Harmsen trots op is. “Vooral bij de pupillen en de junioren zijn alle leeftijdscategorieën volgend seizoen met één of twee teams vertegenwoordigd. Ook het meidenvoetbal doet het goed”, zegt de voorzitter, die er gekscherend aan toevoegt dat alleen de leeftijdsopbouw binnen de klussengroep wat reden voor zorg geeft. “De gemiddelde leeftijd bij onze klussengroep is 80+. Deze groep doet perfect werk en het park ligt er prachtig bij, maar aanvulling blijft welkom. Daarentegen zijn we nu weer bezig met de verbouwing van de keuken. Daar hebben we dan wel weer genoeg leden die de handen uit de mouwen willen steken.”
Eigen mensen
En zo zijn we aangeland bij een belangrijk uitgangspunt van de vereniging. Harmsen weet het goed te verwoorden: “Wij willen de leden aan ons binden. Dat begint al bij de jeugd. Goede begeleiding is daarbij het uitgangspunt. En dan niet alleen op het veld. We kijken daarbij beslist niet alleen naar de beste spelers. Iedereen en alles eromheen is belangrijk. Op die manier hou je ze bij de vereniging. Zoals gezegd: we willen de leden aan ons binden. En dat lukt. We hebben opvallend veel oudere jeugdspeler en senioren, die wat terugdoen voor de vereniging door een vrijwilligerstaak op zich te nemen.”
Organisatie
Om die jeugd een goede plek te geven en de doorstroming te garanderen, gaat de vereniging met ingang van het nieuwe seizoen werken met een nieuwe structuur bij de pupillen en junioren, waarbij drie technische coördinatoren het voetbaltechnische deel voor hun rekening nemen en zeven teamcoördinatoren zich richten op de randzaken. Zij zijn de schakel tussen de ouders en de vereniging. En dat los van de jeugdcommissie die zich vooral richt op de andere activiteiten zoals het jaarlijkse tentenkamp. “Maar we zijn ook bezig om eigen scheidsrechters op te leiden en onlangs kregen we de vraag van een van de leden om een trainingsopleiding te volgen. Het kan zijn dat we een deel van die opleiding voor hem gaan betalen, maar we verwachten dan wel een tegenprestatie richting de vereniging. We proberen te binden en te verbinden. Daarin ligt onze kracht. We gaan uit van onze eigen mensen en van onze eigen kracht. Sportief gezien, maar ook voor wat betreft alles eromheen.”
Tekst en foto’s: Gerrit Tenkink